از همه جا

یک جاذب جسمی جامد است که دارای وزنه های قابل جدا شدن می باشد. همچنین آن می تواند یک ساخنتار الاستیک یک ظرف پر با وزنه های جدا از هم و یا مواد دانه دانه یا یک مایع باشد. فنر فولادی ، اجزاء لاستیکی ، میله ها یا صفحات الاستیکی به عنوان اجزاء الاستیکی عمل می کنند و موادی که خواص میرایی بالایی دارند (مانند لاستیک و پلاستیک) ، کابل فولادی ، میرا کننده هایی با اصطکاک خشک ، هیدرولیک ، پنوماتیک و مغناطیسی برای اتلاف انرژی استفاده می گردند.

همانطور که در نمودار (2 - 2) دیده شد، جاذب بدون میرا کننده فق در محدوده کوچکی دامنه ارتعاش را کاهش می دهد. در عمل به دلیل متغیر بودن فرکانس نیروی محرکه ما نیاز به محدوده فرکانسی وسیع تری داریم این مشکل با اضافه کردن میرا کننده به جاذب دینامیکی رفع خواهد شد. در این حالت دامنه ارتعاشات ماشین به طور قابل قبولی کاهش می یابد و می توان یک مقدار بهینه برای میرایی بدست آورد .

واقع با مقدار محاسبه شده منطبق نگردد. از این رو قدری ناپایداری قراردادی به هنگام محاسبه بار روی ماشینهای اسما بالانس شده بایستی منظور کرد ، در خصوص این مسأله ما باید ناپایداری فرکانس را به عنوان انحراف مجاز ^p _f از واحد با یک مقدار کم مورد توجه قرار بدهیم . در بسیاری از مثالها فرکانس p واقعا ناپایدار است ، مثلا در موتورهای الکتریکی ، آن به ولتاژ اصلی و بار شافت بستگی دارد که دارای دوره تصادفی است. به جهت همه اینها ، تنظیم دقیق جاذب با فرکانس نیروی برانگیزنده غیر ممکن است و باید پارامترهای جاذب برای جذب ارتعاش بهینه از سازه در باند فرکانسی تخصیص داده شده انتخاب شود.

از نتایج چنین بر می آید که یک جاذب ارتعاشی ساده موقعی ترجیح داده شده که در سیستمهای محافظت شده تشدید ظاهر می شود و فرکانس خارجی در یک باند نسبتا باریکی است . در این حالت جاذب بازده بالایی دارد . هنگام محاسبه معیار کیفیت برای سیستم محافظت نشده در معرض تشدید آشکار است که میرایی مورد توجه قرار داده شده است . مقدار مورد نیاز نسبت جرم v با گسترده شدن باند فرکانس اثر خارجی ، افزایش می یابد ، آنگاه ممکن است ثابت شود که جاذب با میرایی بهینه یا جاذب چند جرمی معقولانه ترین است .

زمینه کاربرد جاذب نامیرا تا اندازه ای محدود است . جاذبهای میرا بر روی محدوده وسیع تری از فرکانس اثرات خارجی مؤثر هستند . حساسیت چنین جاذبهایی به انحراف پارامترها از مقادیر بهینه نسبت به حالتی که میرایی نباشد، کمتر است و این به طور قابل ملاحظه ای قابلیت اعتماد سرویس را افزایش می دهد . اتلاف انرژی در جاذب بیشتر اوقات با استفاده از دمپرهای اصطکاک لزج ، اصطکاک خشک و اصطکاک داخلی صورت می گیرد . در این بخش جاذب با اصطکاک لزج مورد بحث قرار می گیرد . با ساده سازی مسأله به میرایی ساختاری سازه توجه نمی شود ، از این رو تشکیل عبارات تحلیلی برای پارامترهای بهینه جاذب مجاز می باشد .

اساس بیان مسئله پارامترهای بهینه جاذب میرا ، بر این فرض که فرکانس ناپایدار حرکت هارمونیک ممکن است بدترین مقدار اختیاری را بگیرد ، قرار داده شده است . آن ممکن است به ویژه با فرکانسهای تشدید سازه های بدون جاذب و یا با جاذب منطبق شود. برای یک سیستم با نسبت جرم کوچک ، پهنای باند فرکانس ، بین تشدیدها کم است و ممکن است با تغییر در فرکانس حرکت روی هم بیفتند . بهینه سازی پارامترهای جاذب اصطکاک لزج با جاذب بدون میرایی متفاوت می باشد.

نسبت فرکانسهای طبیعی و میرایی جاذب طبق شرط مینیمم بزرگترین عرض مشخصه دامنه فرکانس هر پارامتر ارتعاش سینماتیکی جرم اصلی در مجموعه مقادیر v تعیین شده است . این ناشی می شود از نیاز به تأمین میزان خواسته شده معیار کیفیت انتخابی ،رعایت شرای مقاومت جزء کشسان و محدودیت حرکت جاذب . برای بدست آوردن فرمول نسبتا ساده و دقیق برای پارامترهای بهینه جاذب مرسوم است استفاده از خاصیت شناخته شده سیستم میرا کننده خطی که عرض نقاط ثابت در مشخصه دامنه فرکانس به مقدار میرایی بستگی ندارد.

کاربرد اجزاء الاستیکی ساخته شده از موادی با کیفیت جذب بالا (پلاستیک پلیمر ، کابل فولادی ) در جاذبها ، انجام برخی از حالتهای تحت حرکت هارمونیک با فرکانس ناپایدار را بدون میراکننده ویسکوزی ممکن می سازد . این بطور قابل ملاحظه ای ملزومات نگهداری جاذب را کاهش و قابلیت اعتماد را افزایش می دهد و فضای ممکن مورد استفاده واقعی جاذب در سازه ها که برای بازرسی منظم مشکل است را گسترش می دهد .